toerrit 6: Het Twentse Landschap

Nou ja, dat doen we na de lunch. Eerst maar eens er naar toe.

We vertrekken uit de buurtschap Marle vanuit het “Pannenkoekenhuus Marle” (dat is geen typefout, maar dialect) cpl. met Snoepmuseum en Blikkenmuseum waar allerlei blikken uit de huishouding van vroeger zijn te zien.

We rijden al vrij snel een vrij groot veengebied binnen en komen o.a. langs een Veenmuseum. Het gebied is o.a. herkenbaar aan de kanaaltjes en de rechte wegen langs die kanalen. Gelukkig hebben we een paar wegen gevonden met wat bochten. Ook de dorpen die we passeren geven soms aan dat het een veengebied was, zoals Manderveen, Vriezenveen, Langeveen, enz.

Bij het uitrijden van het dorp Langeveen staat een bord met de afbeelding van een arbeider met kruiwagen. Zo werden de veenlagen vroeger afgevoerd naar de plekken waar het werd gedroogd. Was het eenmaal droog, was het dus turf en daar deed de kachel het prima op. Het veengebied strekt zich uit tot ver in Duitsland en we rijden dan ook een flink stuk vlak langs de grens. We komen o.a. door het dorp Vasse (dat we nog kennen van het vertrek van vorig jaar) en rijden via de grensweg (die dan letterlijk op de grens loopt) naar het lunchrestaurant .

Dat ligt pal aan de grens en was dus (voor de A-1 er was) de hoofdovergang voor het verkeer richting Berlijn, Rusland en Scandinavië. Die functie heeft het dus niet meer en de boel is vorig jaar failliet gegaan, maar een nieuwe uitbater doet zijn best om e.e.a. in stand te houden.

 

Na de lunch gaan we de bergen in maar daarvoor moeten we even de grens over en wel naar Gildehaus. Daar hebben ze bergen. Nou ja, het is er maar eentje en in het Twents en Plat-Duuts heet die de "Gilhoeser Bearg" en is maar liefst +/- 2000 cm hoog. Jodelahiti.

Als je boven bent en even naar rechts stuurt, kun je mooi uitkijken over het lager gelegen gebied. We rijden vervolgens via de nodige haarspeldbochten door een stukje veengebied en komen langs het Kloster Bardel. Hier woonden een paar geestelijken met commerciële aanleg want binnen zit een zwembad waar les wordt gegeven en ook uit Nederland gaan veel kinderen daar naar toe. Ook zit er een gymnasium in. Even later gaan we via de uitermate groene grens Nederland weer binnen waar we via een bruggetje het riviertje de Dinkel kruisen. Dit staat normaal tijdens de rit behoorlijk hoog maar ten tijde van de narit was er nauwelijks water te bekennen. Kijk meteen even over de weilanden of je nog wat verlate nazaten van Dirk en Hannie ziet.???? Dat was het eerste ooievaarspaar dat hier begon te nestelen.

We gaan weer richting De Lutte en komen langs een klompenfabriek, een veelgebruikt artikel hier in Twente en ook daarbuiten. Een stukje verder in Enter (dat is geen deel van een toetsenbord, maar een dorp) zien we bij een rotonde een bijzonder grote klomp staan.

Dat is reclame voor een hier gevestigde klompenmakerij en vooral de Enterse klomp heeft een wat afwijkend model.

Net voor Enter zien we tot onze verbazing een stukje onverhard. De kwaliteit is prima, de afstand is ongeveer 150 m. en er zijn geen andere wegen in de buurt. Ik heb het daarom eens zo gelaten. Nu maar hopen dat het niet gaat stortregenen. 

Via de afrit Markelo (bij de YDCN wel bekend) rijden we naar het eindadres.